ezel | 14

*

“ilk günah”

herkes günahının bedelini öder sonunda.
kimine öldüğünde sorarlar hesabını, kimine yaşarken.
ama herkes hem günahın hem iyiliğinin bedelini öder sonunda..
ilk günah sonrakilere benzemez, sakladıkça çığ gibi büyür içinde.
ödedikçe bedelini yine de büyür borcun.
çünkü ilk günahın bedelini kendi başına ödeyemezsin.
sen ondan kaçtıkça hep başkaları öder o bedeli faiziyle.
ilk günah seninle cehenneme sürükler tüm kurbanlarını.
günahkarlar gölgelere gizlenir,
çünkü bazı günahlar karanlıkta işlenir.
günahkarlar sessizliğe saklanır,
çünkü bazı günahlar o sessizliğin kendisidir.
anne beni niye tanımadın. hani kokumu alırdın benim?
buradayım bak! buradayım! oğlun ömer burada!
anne affet beni, affet beni anneciğim.
anne, anne geldin mi? anne tanıdın mı beni?
ilk işlediğin günah, sadık bir sevgili gibi bir gün ona dönmeni bekler.
sonraki tüm kötülüklerden say geriye..
hepsi ilk akıttığın kana varır.
o zaman o ilk güne dönebilirsin.
aynı hazzın peşinde, aynı günahı defalarca işleyebilirsin.
ama günahın sevdiğini öldürmekse eğer,
cezan tekrar tekrar öldürmektir ellerinle onu.
günahın ölümüne sevmekse eğer,
cezan onların ismini sonsuza kadar haykırmaktır..
sonunda biri duyana kadar…
günahlarımızın bedelini sevdiklerimiz ödemesin diye
kendi suçumuzun bekçisi kendimiz oluruz bazen.
çünkü günahı işleyen tetiği çekmekle kalsa iyi..
işlediğin ilk günahın peşinden koşma boşuna.
çünkü o tüm sevdiklerine uğrayıp
elinde silah kapını yine çalacak sonunda..!

*
ezel / bölüm 14, ilk günah

Advertisements